karwijzaadbrood

Ik ben dol op soep met brood. En dan niet de ouderwetse variant van groentesoep met een sneetje brood. Nee, het brood mag ludiek zijn. Voor een ander gerecht had ik karwijzaad nodig. Maar ja, je hebt meestal maar een beetje nodig en dan blijft er een grote zak over. Vandaar dat ik een brood heb gebakken met karwijzaad. Met onderstaande hoeveelheden krijg je twee broden. Handig om een voorraad te hebben in de vriezer.

aardbeien-creamcheeseijs

Ik weet het, dit ijs is een dijenvormer. In die zin, dat je het niet al te vaak zou moeten eten, gezien de slagroom en de creamcheese. Maar ja, het is wèl lekker! Ik maak het dan ook één (of misschien twee, nou vooruit drie) keer per jaar, als de smaak van de Hollandse aardbeien optimaal is. Dat moet vast wel kunnen. Het lekkerste is het, als je het mengsel een nacht in de koelkast laat opstijven en pas daarna in de ijsmachine tot ijs maakt. Maar goed, voor de ongeduldigen: zodra het mengsel is afgekoeld, kun je er ook al ijs van maken.

Geroosterde paprikatomatensoep

Een hele hap, die titel. Het is alweer een tijdje geleden dat ik een recept voor een soep op het blog plaatste. Dit keer een geroosterde groentensoep. Deze soep is makkelijker dan makkelijk qua bereiding. Een kind kan de was doen, zeg maar. Men neme wat uien, knoflooktenen, tomaten en gegrilde paprika, wat kruiden voor de smaak en wat bouillon. O ja, en een hete oven en blender. En een kop koffie met tijdschrift voor in de tussentijd. Een tijdje geleden kocht ik een blikje gerookte paprikapoeder. De smaak is intens, echt gerookt. Voorzichtigheid is dan ook geboden. Als je niet oppast dan overheerst de smaak. Maar als je het poeder gebruikt, geeft dat wel zo'n boost aan het gerecht. Helaas dit keer geen foto, die houden jullie nog te goed.

uilencakejes

Alhoewel de foto wellicht doet denken dat dit een zeer ingewikkeld recept is, waarvoor je flink wat bakervaring moet hebben, is het tegendeel waar. Als je maar beschikt over het juiste spuitmondje voor het maken van de veren. Je hebt een lading cupcakes nodig en een spuitzak met een blaadjesspuitmondje. En natuurlijk de overige ingrediënten. Al met al waren de uilencakejes een daverend succes bij het partijtje van een van mijn dochters.

Het spuitmondje is een zogeheten bladmondje, je kunt er bladerenvormen mee spuiten.

Gevulde broodjes met gegrilde groenten

Af en toe vind ik het lekker om gewoon soep met brood te eten. En dan niet een gewone boterham, maar een lekker broodje erbij. Al bladerend in het kookboek "De Italiaanse bakker thuis" van Gino d'Acampo kwam ik dit recept tegen. Broodjes gevuld met gegrilde groenten en ricotta. Uit het recept kwamen acht grote broodjes. Omdat het nogal machtige broodjes zijn, hield ik aardig wat broodjes over. Die zijn in de vriezer beland. Ideaal, bleek later. Want je kunt ze bevroren en al in de oven gooien, een minuut of twintig verwarmen (180 graden) et voilá, weer een lekker broodje. Lekker snel dus, zeker voor een doordeweekse soepdag.

Inmiddels heb ik deze broodjes vaker gemaakt en dan met een andere vulling. Het basisprincipe is eenvoudig: een brooddeeg, dat je na de eerste rijs in een rechthoek vormt en voorziet met allerlei lekkers. Dat rol je op, snij je in plakken en die bak je (na nog een keer rijzen) af in de oven. Een vulling met Parmezaanse kaas, pijnboompitten en Coburger ham is ook lekker, kan ik je verzekeren. Of pancetta met een goede pittige gorgonzola en wat rucola en rode ui, ook een aanrader. Ach, alles is mogelijk, je kiest maar lekker zelf. Dit is in ieder geval het recept met de gegrilde groenten en ricotta:

Kleine taartjes

De laatste tijd maak ik veel uit de kookboeken van Ottolenghi. Thuis roepen mijn kinderen al regelmatig bij een brouwsel: "Dat komt zeker uit dat boek". En dan nog, denk ik dan maar. Want de recepturen staan me erg aan. Het eerste boek, Het Kookboek, is veelzijdig. Er staan voor-, hoofd- en nagerechten in, maar ook baksels, smeersels en smaakmakers.

Voor vaderdag koos ik de tartelettes uit dit kookboek. Ottolenghi heeft vijf recepten in zijn boek opgenomen. Ik kon eigenlijk niet zo goed kiezen en dus heb ik drie soorten gemaakt. Een mens moet toch iets te kiezen houden, he.

Het zoete korstdeeg kun je eenvoudig van tevoren maken. Je schijnt het ook te kunnen invriezen, maar zover ben ik dit keer niet gekomen. Ik heb de tartelettes de avond ervoor gemaakt en ook de lemon curd. Die ik overigens ook heb ingevroren om te kijken of dat wel een goed idee is. Wordt vervolgd, maar dat terzijde.

De lemon curd moet je echt een dag eerder maken en minimaal een nachtje in de koelkast laten staan. De smaak is daarna intens en lekker en bovendien is de curd dan mooi stijf geworden.

Pompoenspread met tahin

En alweer een succesnummer uit een kookboek van Ottolenghi. Ook dit recept komt uit het boek "Jeruzalem". De spread is erg lekker bij een barbeque of mezze of gewoon, als lunch op een lekker stuk versgebakken brood. De smaken zijn apart: doordat de pompoen een uur in de oven roostert, komt er een zoetige caramelachtige smaak vrij. Dat in combinatie met de kaneel geeft een erg lekkere smaak. De dadelstroop maakt het af. Helaas heb ik nog geen foto gemaakt. De reden is, dat als het gerecht klaar is, het er nogal donker uit ziet. Niet echt fotogeniek, zeg maar. Maar de smaak maakt alles goed.

Pasteitjes met lamsgehakt

Pasteitjes zijn fijne gerechten voor een tafel vol hapjes. Ik maak de laatste tijd vaak mezze: allemaal Mediterraanse hapjes. En omdat ik dan vaak niet kan kiezen uit de vele recepten, maak ik meestal teveel. Niet dat dat nou een probleem is, want de volgende dag moet er weer gegeten worden. Deze pasteitjes zijn prima op te warmen. Versier de pasteitjes naar believen: wit sesamzaad, zwart sesamzaad, maanzaad, allemaal te combineren met de lamsvulling.

Het recept voor de vulling komt uit het boek "Jeruzalem" van Ottolenghi. Laat je niet afschrikken door de lijst van ingrediënten.

pasteitjes met oosterse vulling

Pasteitjes zijn ideaal en naar alle smaken aan te passen. Je kunt ze een Mediteraanse smaak meegeven, maar ook Oosters. Dit keer heb ik rundergehakt gebruikt en een Oosterse draai gegeven aan de smaak. En het wonder geschiedde: zelfs de kinderen aten deze pasteitjes achter elkaar op. Ze hebben meegeholpen met de vulling, wat een komisch en gezellig tafereel opleverde. Uiteindelijk zijn er ook 'koekjes' gemaakt met wat kleivormpjes, er was deeg teveel. Welja, als ze het maar eten. Dit was in ieder geval een succesrecept dat vaker op tafel staat.

deeg voor pasteitjes

Zelf vind ik dit een perfect deeg voor pasteitjes. Makkelijk te maken, neutraal van smaak en bij de randen ietwat knapperig. De vulling blijft goed in de pasteitjes zitten en de pasteitjes zelf blijven krokant.

Nodig

• 300 gram bloem
• 1 el azijn
• snufje zout
• 50 ml olijfolie
• lauwwarm water

Bereiding

1. Meng de bloem met azijn, zout en olijfolie en schenk er al knedend net zoveel lauwwarm water bij totdat het een soepel, elastisch deeg is geworden. Zet dit deeg afgedekt weg totdat je het gebruikt.
2. Verwarm de oven voor op 180 graden.
3. Maak de gewenste vulling.Rol het deeg plat en dun uit.
4. Bekleed een pasteitjesvorm met het deeg en vul met de gewenste vulling. Als je geen pasteitjesvorm hebt, dan kun je ook met een ronde vorm (ongeveer 8 cm) rondjes uit het deeg steken. Leg wat vulling in het midden van dit rondje en vouw het rondje als een driehoek in.
5. Leg het pasteitje op een met bakpapier beklede bakplaat. Bestrijk royaal met olijfolie en versier desgewenst met (zwart) sesamzaad of maanzaad. Doe dit met alle pasteitjes.
6. Bak de pasteitjes in ongeveer 15 minuten gaar.

Pasteitjes met spinazie, ui en granaatappelmelasse

In de categorie pasteitjes heb ik dit recept van Janneke Vreugdenhil gemaakt. Een vegetarisch recept, waarbij sumak en granaatappelmelasse worden gebruikt. De smaak is erg verrassend. Een combinatie aan ingrediënten die ik niet snel zelf bij elkaar zou hebben bedacht. Onterecht, want het smaakt prima.

De sumak geeft een friszure smaak, terwijl de granaatappelmelasse een zoetige smaak geeft. De kaneel is verrassend bij de spinazie.

Tartelettes

Tartelettes zijn kleine taartjes. Ik heb ronde gekartelde vormpjes met een diameter van zo'n zeven cm gebruikt. Als deeg gebruik ik zoet korstdeeg. Dat is een deeg met een verfijnde smaak, die niet overheerst.

Nodig

• 1/3 recept zoet korstdeeg
• 6 taartvormpjes
• boter om in te vetten

Bereiding

1. Vet de vormpjes in met de boter.
2. Verwarm de oven voor op 150 graden.
3. Rol het korstdeeg uit en snij lappen deeg af, zo groot dat je de vormpjes kunt bekleden. Zorg dat alles goed bekleed is. Het deeg rijst niet, dus als je te weinig op de randen doet, krijg je de tartelettes later niet goed gevuld.
4. Leg wat bakpapier in de vormpjes en vul deze met gedroogde peulvruchten. Bak de tartelettes 20 minuten. Verwijder dan de steunvulling en het bakpapier en bak de tartelettes nog een paar minuten in de oven, totdat de tartelettes mooi goudbruin zijn.
5. Haal de tartelettes nog warm uit de bakvormen en laat op een rooster helemaal afkoelen.

Zoet korstdeeg

Dit deeg is ideaal voor kleine taartjes. Je kunt het deeg een week in de koelkast bewaren of invriezen. Dan blijft het ongeveer drie maanden goed. Het recept komt uit "Het Kookboek" van Ottolenghi.

Nodig

• 330 gram bloem
• 100 gram poedersuiker
• geraspte schil van een halve citroen
• snuf zout
• 180 gram koude boter, in kleine blokjes
• 1 eidooier
• 2 el ijskoud water

Bereiding

1. Doe de bloem met de poedersuiker, citroenrasp en zout in een kom. Doe de boter erbij en wrijf dit goed door elkaar. Het deeg moet eruit zien als grof broodkruim, er mogen geen klontjes boter meer in zitten.
2. Voeg de eidooier en het water toe en kneed met de hand snel tot een deeg. In het begin blijft het korrelig, maar als je door blijft kneden komt het helemaal goed. Het wordt een soepel deeg.
3. Maak er een platte schijf van en leg, in plastic gewikkeld, een half uur in de koelkast.

Mascarponecreme

Deze mascarponecreme is heerlijk bij vers fruit. De smaak is fris door de crreme frais, en zoet door de mascarpone. Beide niet overheersend. Je kunt tartelettes vullen met dit mengsel en dan voorzien van rood fruit. Maar je kunt ook bijvoorbeeld met biscuits ontbijten (zie mijn recept voor ontbijtbroodjes, snelle) en deze dippen in mascarponecreme en versieren met verse aardbeien.

Nodig

• 110 gram mascarpone
• 110 gram creme fraiche
• 1/4 tl vanille-extract
• 25 gram poedersuiker

Bereiding

1. Roer de mascarpone los met een garde. Voeg dan de rest van de ingrediënten toe en klop met een mixer, totdat de room dikker en luchtiger wordt. De room moet in zijn vorm blijven als je hem opschept. Zet de room tot gebruik in de koelkast.

Lemon curd

Lemon curd is eenvoudig te maken en volgens mij kun je het prima invriezen. Althans, ik doe een poging, want ik heb net een portie in de vriezer gezet. Maak de lemon curd een dag voordat je het nodig hebt, dan kan de smaak intensiveren en kan de curd ook goed opstijven. Ik gebruik lemon curd in taartjes of als vulling voor een feestelijke kindertaart. Dit recept komt uit "Het Kookboek" van Ottolenghi.

Nodig

• 200 ml citroensap (ongeveer vijf citroenen)
• 200 gram suiker
• 4 eieren
• 4 eigelen
• 180 gram boter, in blokjes

Bereiding

1. Doe de citroensap, suiker, eieren, eigelen en de helft van de boter in een pan met dikke bodem. Zet de pan op halfhoog vuur en breng alles al roerende met een garde aan de kook. Als de massa aan de bodem gaat kleven, zet dan het vuur laag en blijf doorroeren. Zodra de lemon curd gaat koken komen er grote luchtbellen. Roer dan nog een minuut door.
2. Neem van het vuur en roer met de garde de rest van de boter erdoor.
3. Doe de lemon curd in een kom en dek af met plastic folie. Druk de folie op de curd, dat voorkomt velvorming.
4. Laat afkoelen tot kamertemperatuur en zet hem dan minimaal zes uur in de koelkast om goed op te stijven. In de koelkast ongeveer vier dagen te bewaren.

lamskofte II

Ik had al eens eerder een recept voor lamskofte geplaatst. Maar zoals bij veel gerechten, er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden. Zo ook met de lamskofte. Was het eerste recept een combinatie met lamsgehakt, honing, tijm en pistachenoten, deze keer is het een gekruid lamsgehakt. Ik heb gerookte paprikapoeder gebruikt. Die is zo ontzettend lekker! De smaak is rokerig, heel apart. Maar geheid dat je er ook gewone paprikapoeder in kunt doen, waarom ook niet. Mocht je op zoek zijn naar gerookte paprikapoeder (ik deed er ongeveer twee jaar over omdat ik geen zin had om online een kruid te bestellen): ik heb mijn potje kruiden gevonden bij Dille&Kamille.

Pides met feta en karwij

Pides, dat zijn lekkere broodjes voor de lunch of bij soep. Of gewoon tussendoor. Het deeg moet ongeveer een uurtje rijzen, dus hou daar rekening mee. En het vergt even wat creativiteit bij het dichtvouwen van de broodjes, de randen gaan vrij snel weer open. De smaak van de zoutige feta is prima gecombineerd bij de aparte karwijsmaak.

Citroenravioli met geitenkaas

Het was misschien nog niet opgevallen, maar de laatste tijd ben ik in de ban van de recepten van Ottolenghi. Zijn recepten zijn smaakvol, mediterraans en weer eens wat anders. Uit het boek Plenty (alleen vegetarische gerechten) komt dit recept. Het vergt even wat tijd om de ravioli te maken, maar het is het waard. Op de foto zie je mijn eerste serie ravioli met gewone peper. Maar het recept schrijft roze peperkorrels toe. Ik heb deze de tweede keer gebruikt en eerlijk is eerlijk: ze geven net even wat meer schwung aan de pasta dan gewone peper (alhoewel die ook prima is). Ik vond de roze peperkorrels overigens in de toko. Het recept van Ottolenghi geeft aan dat je wat citroenschil over de pasta kunt strooien. Ik heb limoenschilletjes gebruikt, omdat ik dat wel vrolijk vond staan. Ook de raapzaadolie geeft een lekkere smaak aan de pasta. Te koop in de supermarkt.

Om dit recept te maken moet je wel een pastamachine hebben. De pasta moet namelijk flinterdun worden gerold en uiteraard zal dat ook wel met een deegroller kunnen, maar ik sta niet in voor de spierpijn die dat zal opleveren.

nog snellere ontbijtbroodjes

Ik schreef al eerder over snelle ontbijtbroodjes. Dit weekeinde had ik wat Griekse yoghurt over, waarmee ik me geen raad wist. Ik bedacht dat dat vast wel in een of ander deeg verwerkt kon worden, zodat er ontbijtbroodjes gemaakt konden worden. En dat lukte. Het recept is kinderlijk eenvoudig en het voordeel is, dat je het deeg niet hoeft te laten rijzen. Binnen een half uur staan de broodjes op je ontbijttafel.

venkelsalade met sumak, dragon en feta

Toen ik dit gerecht maakte, leek het me in eerste instantie niet echt lekker. Het rook wat, hoe zeg ik het netjes, muffig. Maar het tegendeel bleek waar: de smaken zijn erg goed op elkaar afgestemd. Wat een verrassend gerecht. Het recept komt uit Het Kookboek van Ottolenghi. Hij gebruikt granaatappelpitjes, maar die had ik niet. Wel heb ik granaatappelmelasse (ingedikt granaatappelsiroop) en ik besloot die als een soort van dressing over de salade te sprenkelen. Als je toch de granaatappelpitjes gebruikt, snij dan de granaatappel doormidden en sla met een platte houten lepel steeds op de achterkant van een helft. De pitjes zullen dan uiteindelijk allemaal uit de vrucht vallen. Let wel, het spat nogal.

Sumak is te verkrijgen bij de Mediteraanse toko. Het zijn gedroogde besjes van de sumakstruik. De smaak is vrij zurig en daarom een prettige combinatie met de anijsachtige smaak van dragon en venkel. Daarbovenop de zoutige smaak van feta en een smaakbom is klaar.

Ik heb de salade bij de mezze gepresenteerd, maar als voorgerecht of als bijgerecht bij de hoofdmaaltijd is het ook prima te doen.

Ottolenghi's pompoentaart met wortel en geitenkaas

Ik schreef het al: dit weekeinde is het bijzonder koud voor de tijd van het jaar. Een goede reden om binnen te blijven en wat lekkere dingen te maken in de keuken. Collega Arman riep al langer over kookboeken van Ottolenghi. Ook riep hij dat hij graag wat meer vegetarische gerechten op dit blog wilde zien. Welnu, een mooie gelegenheid om het een met het ander te combineren. Ottolenghi heeft namelijk nogal wat vegetarische gerechten op zijn naam staan. Een ervan is de pompoentaart met wortel en geitenkaas. Man man man, wat lekker! Het maken van de taart kost je een dag. Niet dat je de hele dag ermee bezig bent. Maar het deeg moet een paar uur in de koelkast rusten, de pompoen wordt in de oven geroosterd en moet daarna afkoelen, de wortelrelish maak je in ongeveer een half uur, als je de taartvorm hebt bekleed met deeg gaat die weer een half uur de koelkast in, het blind bakken van de taart duurt een half uur en dan moet je nog de taart in zijn geheel in de oven bakken. Al met al een baksel dat je makkelijk kunt maken (het is echt niet moeilijk), maar waarvoor je wel thuis moet zijn. Op internet komt dit recept vaker voor. Soms in de vorm van een taart en soms in de vorm van kleine eenpersoonstaartjes. Ik ben voor de variant van grote taart gegaan. Mocht je dit recept gaan maken, lees dan eerst even door hoe je alles moet bereiden. Ik beloof het je: het is het waard! Want wat is deze hartige taart lekker. Een bijzondere combinatie van smaken. Gelukkig heb ik nog een stukkie over, dat wordt mijn lunch voor morgen.

Cantuccini

Het feesttoetje van dit weekeinde waren de chocoladepotjes uit de laatste Allerhande (maart 2013). Ik heb me laten vertellen dat die erg geslaagd waren. Omdat het recept voor vier personen was, ging ik ervan uit dat ik er wel zes bakjes uit kon halen. Helaas, ik kwam niet verder dan vijf en heb me maar opgeofferd. In de wetenschap dat er nog genoeg lekkers kwam bij het gerecht. In de Allerhande werd gesuggereerd dat de chocoladepotjes prima geserveerd konden worden met cantuccini en espresso. En wie ben ik om een goed advies in de wind te slaan? Op zoek naar een recept voor cantuccini. En wat bleek: er bestaan legio recepten voor. Ik heb een beetje van het ene en een beetje van het andere recept genomen en dat leverde erg smaakvolle cantuccini op. Lekker knapperig, net als bij de Italiaan. Alleen zijn mijn cantuccini net even wat groter van formaat, maar dat ligt aan mijn snijkunsten. Je kunt ze zo groot en zo klein maken als je zelf wilt.

Je maakt twee rollen deeg, die bak je in de oven. Na het bakken laat je de rollen even afkoelen en dan snij je de rollen schuin in plakjes. Die plakjes bak je vervolgens nog een kwartier in de oven. Dat maakt de koekjes zo knapperig.

Appel-kaneelmuffins

Het afgelopen weekeinde is er een die in de boeken gaat als bijna-koudste ooit. Temperaturen van net boven nul en een gevoelstemperatuur ver onder nul. Ongelooflijk eigenlijk. Ik bedoel, het is lente! Je ziet buiten de krokussen en narcissen alweer boven de grond uitkomen, maar vanwege de temperatuur zijn het ijsbloemen geworden. Zelf heb ik het al dagen koud. Een soort van wintergevoel heerst in mijn huis. Ik heb van de nood maar deugd gemaakt. Appel-kaneelmuffins kwamen er op het menu. Lekker winters geurtje in mijn huis.

Ik heb de appelstukjes met custardpoeder gemengd, zodat de appelstukjes niet meteen naar de bodem van de muffins zouden zakken. De custard houdt de appelstukjes mooi op hun plaats.

Uit het recept kwamen ongeveer 18 muffins. Nadat de kinderen en de buren voorzien waren van een muffin moest ik nog snel wezen. Ik heb er welgeteld eentje op. Geen probleem, maar jee wat lekker!

Frittata met stilton

Collega Arman wilde graag wat meer vegetarische recepten. En omdat hij mijn leverancier van tal van lekkere recepten is, moet ik hem maar te vriend houden. Dus bij deze een vegetarisch recept. Eerlijk is eerlijk: ik had het recept er anders toch wel op gezet. Maar ach, wat maakt het uit.

Het recept komt uit een van de tijdschriften van Jamie Oliver. Zoals gebruikelijk pas ik zijn receptuur vaak aan door een teen knoflook in het gerecht te mikken.Ook gebruikt hij bimi. Nu vind ik bimi ook erg lekker, zeker als afwisseling van de standaardgroenten. Alleen is het niet altijd verkrijgbaar en bovendien ook niet echt goedkoop. Alternatief dat ik dan gebruik is broccoli. De totale bereidingsduur is ongeveer 30 minuten. Eerst even op het vuur, daarna in de oven. Zorg wel voor een pan, die zowel op het fornuis als in de oven kan.

Kip in Cha Shiu saus met knoflookrijst

Een paar jaar geleden kreeg ik wat oude kookboeken van mijn moeder. Zij ging haar keuken verbouwen en moest ruimte hebben in de kasten. Ik hou van koken en van neuzen in boeken. Alleen, met vier kinderen in een gewoon huis heb ook ik de ruimte hard nodig. Om die reden hebben we een paar jaar geleden de boeken op zolder gelegd. Eerst op een keurig stapeltje net naast de trap. Dit in het kader: dat komt binnenkort wel op de juiste plek. Maar ja, toen werd het stapeltje zoetjesaan steeds een beetje opgeschoven. En opgeschoven en opgeschoven. Een jaar of drie geleden besloten we de zolder te verbouwen tot slaapkamer. De zolder moest dus opgeruimd en leeg. En zo belandde het stapeltje keurig achter het schot. Het schot met spullen die we snel moeten kunnen pakken. Tja. Niet dus. Een paar maanden geleden dacht ik ineens aan die oude kookboeken. Tegenwoordig speur ik het internet af naar goede recepten en ideeën, maar gewoon eens bladeren in een kookboek is toch wel zo leuk. Je krijgt er een beetje een retrogevoel bij. De boeken werden tevoorschijn gehaald en ik kon aan mijn bladerzucht toegeven. En daar waren ze: de drie kleine chinese kookboeken met tal van recepten! Tijd om eens uit te proberen. Het is wel zaak om te zorgen dat de boeken niet weer achter het schot belanden, ze liggen al gevaarlijk op een stapeltje richting de trap.

Op het menu stond kip in cha shiu saus. Ik dacht dat dat prima te combineren was met gekruide rijst. In dit geval knoflookrijst. Twee lekkere smaakvolle gerechten, net weer even anders dan standaard. Let wel op de tijd: de kip moet zeker een uur marineren.

Shaoxing is Chinese rijstwijn. Je kunt het bij de toko kopen. Het geeft een lekkere smaak aan gerechten. Mocht je geen Shaoxing hebben, dan kun je ook gewone droge sherry als alternatief gebruiken.